Za ljubitele poezije i lirskog izražavanja možda ovaj pojam i nije stran.
Potiče od grčke reči dithyrambos i predstavlja nadimak grčkog boga Baha (Dionisa), boga vina i uživanja.
U poetskom izražavanju ditiramb označava burnu i veličajuću pesmu u slavu pomenutog boga iz grčke mitologije. Danas se ovaj pojam koristi da označi lirsku pesmu u kojoj neograničeno vlada mašta tako da dovodi pesnika u svet fantazije. U ovakvoj lirskoj pesmi pesnik uz vedre tonove slavi i opevava zemaljsku sreću i uživanje.
Može se čuti izraz „kao u ditirambu“, što znači da je nešto zanosno, burno, te opisano u velikom oduševljenju.
Prva upotreba reči ditiramb nalazi se još u helenskoj književnosti kod jonskog jambografa Arhiloha (oko 650 godine p.n.e.). On pominje da je uz vino slavio boga Dionisa ditirambom. Odatle se zaključuje da se ditirambom označavala narodna usmena pesma.
Ditiramb je bio omiljen pesnički izraz u jonskom i ahajskom periodu stare Grčke, zatim dolazi do određenih reformi u ovom stilskom izražavanju i to od strane pesnika i pevača Ariona (oko 600 godine p.n.e.) i od muzičkog liričara Lasa (kraj 6.veka p.n.e.). Takođe određeno tumačenje ditiramba nalazimo kod Aristotela, koji navodi da je u ditirambima i pemama Dionisovih maskirnih satirskih pratilaca nastala drama, kao prvi znaci drame, ali i komedije, tragedije i satirske igre.
