Šta je to fiziokratizam?
Osobe koje slede fiziokratizam nazivaju se fiziokrate.
Fiziokrati veruju da društveni i privredni poredak sledeći zakone prirode imaju samoregulativne mehanizme. Oni se protive uplitanju države u takav poredak jer, po njihovom mišljenju, može samo doneti više štete nego koristi. Tako da samo prepuštenost ekonomskoj slobodi i prirodnim zakonima jednog društva doprinosi uspehu istog.
Što se tiče porekla ovog pojma, nalazimo kovanicu od dve grčke reči. Naime fisis (φύσις) znači priroda dok kratos (κράτος ) označava moć, snagu ili vladati, te se pojam fiziokratizam može prevesti kao vladavina prirode.
Kao ekonomska teorija fiziokratizam je nastao u Francuskoj u 18. veku, kao pravac koji ističe da bogatstvo i poljoprivredni razvoj izviru iz poljoprivrednih aktivnosti. Kao takav fiziokratizam se temelji na oštrim kritikama merkantilizma (mešanje države u prosperitet i bogatvo jedne nacije ili društva, te smatrajući novac izvorom svih bogatstava).
Za razliku od merkantilista fiziokrati vide prosperitet u poljoprivrednoj proizvodnji i prirodnim bogatstvima. Bili su protiv svake državne kontrole ili intervencije, verujući da „stvari treba da idu svojim tokom“.
Fiziokratizam je uvučen u društvo preko tada već ojačanog trgovačkog i industrijskog građanstva.
Neka od osnovnih teorijskih načela fiziokratizma su: koncepcija prirodnog poretka u čijoj je osnovi privatna svojina; hedonizam kao glavni etički pravac, zatim poljoprivreda kao najvažnija i osnovna privredna grana; slediti parolu laissez faire (slobodno tržište) i td.
