Šta je dogma? Saznajte tačno značenje ovog pojma.
Opšte prihvaćeno i jasno formulisano mišljenje ili učenje koje ne dopušta da se u njega sumnja niti ostavlja mogućnost da bude opovrgnuto naziva se dogma.
Dogma je pojam koji se uglavnom spominje uz religiju u kojoj i ima posebno značenje. Pre svega, dogma je veoma stara reč koja se koristi u više različitih, ali srodnih značenja.
Etimološki posmatrano ovaj pojam potekao je od grčke reči dokeo (δоκεΐν), što znači mislim. Dogma se etimološki koristi da označi određenu, utvrđenu kao neospornu, logičku istinu u ma kojoj oblasti ljudske delatnosti.
U antičkoj filozofiji, dogma označava sigurnu nauku, dok se sa druge strane teološko korišćenje ovog pojma vezuje za označavanje definisane objavljenje istine, koju treba u veri prihvatiti. Drugim rečima, reč je o istini u koju se ne sumnja, pa čak iako ne postoje dokazi za nju.
Kant je dao posebno mišljenje o ovom terminu, i tada on dobija filozofski negativno značenje. Nakon Kanta, termin dogma se koristi da označi nekritičku i nemotivisanu sigurnost.
U Novom zavetu, dogma poprima nešto drugačije značenje i kreće da se koristi kao carska ili zakonska odredba, odnosno zaključak koji je doneo crkveni sabor. Danas, u hrišćanskoj teologiji dogma se koristi da označi bogootkrivenu istinu, tj. istinu koja govori o Bogu i njegovom delu, a koja se tiče čovekovog saznanja i spasenja.
Dakle, izvor verske dogme je Bog, te je ona značajna kao božanska, neosporna, apsolutna i opšteobavezna istina vere.
U filozofiji, ovaj pojam se definiše kao ideološki stav da se istina o stvari po sebe može saznati polazeći od nekritičkih preuzetih osnovnih stavova, teza i načela ili da su osnovne teze tvorca ideologije neoborive istine, te se ne smeju dovoditi u sumnju.
