Kibernetika je reč grčkog porekla I označava nauku o upravljanju informacijama, to jest, opštim zakonima prikupljanja, čuvanja, prezentiranja I aplikacije tih informacija u složene sisteme, uz svesrdnu pomoć kompjutera. Temelje kibernetike u današnjem obliku, postavio je američki naučnik Norbert Wiener 1948. godine.
Kibernetika je sintetska naučna disciplina koja omogućuje dublji uvid u različita područja nauke, a pronalaženjem opštih zakonitosti doprinosi daljem razvoju nauke, kao I prenošenju spoznaja iz jednog naučnog područja u drugo. Kibernetičke discipline su: teorija informacija, teorija kodiranja, teorija formalnih jezika, teorija igara, matematička logika, teorija algoritama I programiranja, robotika I druge.
Kibernetika se razlikuje od empirijskih nauka po tome što se ne interesuje za materijalnu formu, već za organizaciju komunikacije delova I sistema u celini.
Priroda je postala nepresušan izvor ideja za tehničku kibernetiku, s ciljem da se pojave u prirodi izraze sredstvima tehnike. Neophodno je naznačiti nemerljivi značaj kibernetike u razvoju svih društava I civilizacije uopšteno gledano. Ona predstavlja krovnu discipline za skoro sve struke u savremenom svetu.
