Šta je alotropija? Koje značenje ima ovaj pojam, a koje alotropska modifikacija?
Pojava da se isti element javlja u više strukturnih oblika koji se razlikuju po fizičkim ili hemijskim svojstvima naziva se alotropija.
Sa pojmom alotropija srećemo se na časovima hemije, zbog čega verujem da je veliki broj ljudi upoznat sa značenjem ove reči. Ipak, ako niste pazili na ovim časovima ili Vam je iz nekih drugih razloga promakla lekcija o alotropiji, sledi kratko objašnjenje.
Alotrpija ili alotropska modifikacija, kako je još nazivaju predstavlja pojavu da se isti element javlja u više strukturnih oblika koji se razlikuju po fizičkim ili hemijskim svojstva. Neretka je pojava da se alotropi razlikuju i po fizičkim, i po hemijskim svojstvima. Reč je pre svega o razlikovanju po broju atoma u molekulu ili strukturnoj formi molekula.
Sam termin alotropija potiče iz grčkog jezika, preciznije od reči allotropia, što znači različitost, promenljivost.
Prava ideja o alotropiji razvila se još sredinom 19-og veka, a nakon što je prihvaćen Avogardov zakon priznati su i alotropi kiseonika. Ipak, bilo je potrebno da prođe pedeset godina, da bi se otkrilo da i elementi poput ugljenika imaju alotropsku modifikaciju.
Nemački hemičar Ostvald je 1912-te godine video da je alotropska modifikacija samo poseban slučaj polimorfizma određenih supstanci, pa je odlučio da prekine upotrebu termina alotropija i umesto toga uveo termine polimorf i polimorfizam.
Njegov savet su prihvatili brojni hemičar, ali i pored toga IUPAC i većina knjiga o hemiji i dalje koriste termin alotropija.
Alotopski modifikovani elementi se nazivaju alotropi i oni mogu iskazati veoma različite kako fizičke, tako i hemijske reakcije. Primer različitog ponašanja alotropa koji je svima dobro poznat jeste kiseonik – O2 i ozon – O3. Kiseonik je dosta slabiji oksidans od ozona.
