Da li ste čuli za pojam ikonoborstvo? Znate li koje je tačno značenje ovog pojma?
Verski pokret organizovan protiv ikona, freski, kipova, relikvija i drugih vizuelanih predstava i verskih objekata u okviru jedne religije naziva se ikonoborstvo.
Termin ikonoborstvo je veoma redak na našim prostorima, zbog čega je mali broj ljudi upoznat sa njegovim značenjem.
Sam pojam ikonoborstvo je grčkog porekla i javlja se početkom osmog veka. Po definiciji, ikonoborstvo predstavlja verski pokret koji je organizovan protiv ikona, freski, relikvija, kipova i drugih verskih predstava i objekata u okviru sopstvene religije.
Ikonoborstvo je poznato i pod imenom ikonoklastija i tokom istorije javljao se u više različitih religija, a najčešće u hrišćanstvu, islamu i judizmu.
Svi oni koji podržavaju ikonoborstvo kao pokret smatraju da je klanjanje ka ikonama i drugim verskim predmetima idolopoklonstvo.
Poznato je da hrišćanski vernici obožavaju ikone, kipove i slične predmete koje se nalaze u crkvenim ustanovama, te da ih celivaju i obožavaju kako bi njihove molitve bile delotvorne. Međutim, krajem sedmog veka ističe se grupa ljudi koja smatra da su sve navedene radnje paganske, te da ne priliče hrišćanstvu.
Tada, po prvi put dolazi do sukoba između ljudi koji su bili pristalice ikona i onih koji su se protivili ikonama – ikonoborci, a ovaj sukob svoj vrhunac doživljava tokom osmog veka, tačnije 726-te godine kada vizantijski car Lav III zabranjuje klanjanje ikonama i njihovo celivanje.
Nakon ove odluke cara Lava III, nastaje niz sukoba, od kojih je većina bila katastrofalnih razmera, te počinje uništavanje mozaika, fresaka, progon sveštenika i devastacije samostana. Ovi sukobi trajali su sve do 787-e godine kada su u Nikeji na Sedmom vaseljenskom saboru ikone ponovo uvedene kao predmet poštovanja, te je ikonoborstvo zabranjeno.
Ipak, ikonoborstvo se javljao i vekovima kasnije, a i dan danas postoje pristalice ovog pokreta koje smatraju da je celivanje i obožavanje ikona i freski nepotrebno.
