Šta je to deminutiv?
Svojevrsne umanjenice nazivaju se deminutivi.
U svakodnevnom govoru često čujemo da se neka reč uobliči u neku drugačiju formu ne bi li što bolje objasnila ono što se želi reći. Takva je uloga i ovih umanjenica, odnosno deminutiva.
Etimologija kaže da izraz deminutiv potiče od latinske reči deminutivum što se doslovno prevodi kao umanjenica.
U lingvistici, prema definiciji, deminutiv se određuje kao reč koja svojim završetkom, tzv. deminutivnim sufiksom, izražava pojam umanjivanja. Konkretan primer je kada želimo da opišemo neku malu kuću rećićemo kućica. Zatim od reči prst deminutiv je prstić, od reči dete deminutiv je detence. Deminutiv je pojam suprotan pojmu augmentativa (uvećanice).
Deminutiv se može odrediti i kao izvedena reč koja označava najmanje u odnosu na normalnu iliti osrednju veličinu. Kao i augmentativi i deminutivi mogu biti pozitivni i negativni. Na primer, negativni deminutiv bi bio direktorčić ili šoferčić, čime se umanjuje zvanje direktora ili šofera. Dok su pozitivni oblici deminutiva reči koje ulepšavaju osnovno značenje. Na primer, malo pile bi označili kao pilence ili dete kao detence.
Deminutivi su funkcionalno suprotni augmentativima ( izvedena reč koja označava što veće u odnosu na normalnu veličinu: dobričina, glavurda, kućetina i td.).
Kod deminutiva, u srpskom jeziku, se najčešće javljaju sledeći nastavci (sufiksi): -ica, -ic, -ak,-ce, -ence i tome slično.
Još neki primeri deminutiva: cvet-cvetak, drvo-drvce, kamen-kamenčić, lopta-loptica, tele-telence i td.
