Šta je to normiranje?
Prvi oblik plaćanja rada naziva se normiranje.
Pod normiranjem se podrazumeva merenje učinka radnika, koje obuhvata kako rad pojedinca tako i pojedinih delova preduzeća, ali i celog preduzeća.
Naravno, to nije sve. Ako se detaljnije prostudira materija, odnosno pojam normiranja, on obuhvata i stimulaciju rada kako bi se postigli što veći efekti i konačan ishod firme, preduzeća.
Pojam normiranje potiče od latinske reči norma, normativus u značenju pravilo, propis ili merilo koje služi kao pravilo, a ne retko i kao načelo rada. Tako se na latinskom jeziku često koristi izraz ad norma u prevodu prema pravilu ili po pravilu.
Takođe, postoje i nauke koje se nazivaju normativne. Među njima su: logika, etika i estetika, kao i pedaagogija, pravna nauka i politikologija zato što se one bave, pored ostalog, i normama mišljenja, htenja, umetničkog stvaranja, vaspitanja i društvenog života.
Kada se norma pominje u kontekstu merenja radnikovog učinka, onda normu određuje nekoliko elemenata: određena količina proizvoda, racionalana upotreba sredstava za proizvodnju, određeno vreme, određen stepen tehničkih i organizacionih uslova rada.
Prema tome, definicija norme bi bila da je norma vremenski standarad utvrđen za prosečno uvežbanog i za taj posao kvalifikovanog radnika (ili grupe radnika) a koji mogu uz normalan napor i normalne tehničke uslove rada, a pri dobroj organizaciji i uz racionalnu upotrebu sredstava za proizvodnju za određeno vreme, obaviti određen posao.
A formula za normativu rada jeste određeni utrošak materije i vremena po jedinici proizvoda ili usluga.
