Dve suštinski suprotne nauke koriste izraz konjukcija, to su medicina i lingvistika.
Da krenemo prvo od etimologije, izraz konjugacija potiče od latinske reči conjugare u značenju spajati.
Reč konjugacija ima dva značenja, pa prema tome različite upotrebe u srpskom jeziku.
Lingvistika kaže da u gramatici srpskog jezika ( ali i u nemačkom, engleskom, španskom jeziku) postoji promena glagola po licu, broju (jednina i množina), vremenu, načinu i rodu (muški, ženski i srednji) i ona se naziva konjugacija. Zato se konjugacija u ovom kontekstu tumači kao osobina, svojstvo ili karakteristika glagola.
Na primer, ako vam neko traži konjugaciju glagola „ići“ treba da navedete njegove oblike u prezentu, imperfektu, perfektu i td.
Druga vrsta upotrebe ovog izraza je u medicini. Tako konjugacija u ovom kontekstu označava polno spajanje, odnosno kod određenih vrsta algi i jednoćelijskih životinja jednostavan proces koji se sastoji u spajanju dve ćelije.
Konjugaciju su 1946. god. otkrili američki naučnici Joshua Lederberg i Edward Tatum i ona predstavlja jedan od načina horizontalnog prenosa gena, poput transformacije i transdukcije ( stručnim medicinskim jezikom rečeno), ali sa razlikom da se ovde radi o pravom kontaktu ćelija.
S obzirom da uključuje izmenu genetičkog materijala i sastava, konjugacija bakterija i dr. ćelijskih organizama podseća na polno razmnožavanja ili parenje. Tako se vrši prenos važnih gena za tu ćeliju.
