Elegijom su stari Grci nazivali pesmu različite sadržine, ali ispevanu u distihu (dvostihu). To su bile lirsko-epske pesme.U početku je pevana uz patnju frule, a teme elegisjkih pesama su bile vrlo različite: moralne, filozofske, patriotske, mitološke, ratničke. Kasnije, elegija postaje pesma u kojoj pesnik tužnim tonom izržava bol I žaljenje za nečim nedostižnim ili nepovratnim. Kao pesma nežnih I setnih raspoloženja, u kojoj dolazi do tuge zbog rastanka, u kojoj dominiraju sećanja, doživela je najveći procvat u doba romantizma.
Elegija u književnosti izražava tugu zbog prolaznosti, tugovanku. Naši poznati pesnici koji su negovali elegiju su: Đura Jakšić, Jovan Sterija Popović I Jovan Jovanović Zmaj.
Elegija u muzici je naziv kojim se obeležava žalobna, lirsko-melanholičnog izraza. U početku su to bila samo vokalna dela, od XIX veka instrumentalna, a u novije doba se susrećemo I sa elegijom u operi.
