Organon je grčki naziv za oruđe.
Etimologija nas upućuje na poreklo izraza organon navodeći grčku reč όganon koja se prevodi kao pomoćno sredstvo ili oruđe.
Ovaj pojam se najviše prepoznaje kao ime koje su izdavači dali Aristotelovim logičkim spisama (kao i većini drugih Aristotelovih zapisa), jer su ih smatrali „oruđem“ koje pomaže da se dođe do istine. Tačnije ovim nazivom se htelo predstaviti Aristotelovo delo kao „oruđe“, instrument ili analiza pomoću koje se dolazi do valjanog i istinitog mišljenja. Suština Aristotelove filozofije i jeste naglašavanje važnosti logike i rasuđivanja u filozofiji.
Naspram Aristotela imamo i Frensis Bekona koji je svoje novo učenje o metodama nazvao „Novi organon“ (Novum organon), što ga znatno razlikuje od Aristotela, premda je i pošao od protivaristotelovih pozicija i već u naslovu hteo da istakne da je otkrio novo „oruđe“ u tumačenju pojava.
Njegova filozofija počinje sa nedovršenim delom „Instauratio magna”, dok je “Novi organon” uput za tumačenje prirode, kako se još prevodi. U suštini Bekonova filozofija usmerava na nove pronalaske i dobra, te kako obogatiti ljudski život istim, ovladati prirodom i povećati čovekovu moć nad prirodom. Njegova osnovna klauzula jeste „znanje je moć“. Bekon je jedan od osnivača moderne filozofije, pa se i „novi organon“ vodi kao sinonim za osnovne principe njegove filozofije.
