Vernik koji je obavio Hadždž naziva se hadžija.
Etimologija kaže da izraz hadžija potiče od arapske reči al- ḥağğī ili turske haci, a u originalnom značenju odnosi se na muslimana koji je putovao da se pokloni svetim mestima u Meki. Takođe, ovaj pojam se koristi i za pravoslavne hrišćane koji putuju u Jerusalim za vreme velikog posta i Uskrsa kako bi se poklonili Hristovom grob, te se nazivaju hodočasnici.
Tako se putovanje na poklonjenje svetim mestima, kao što su kod muslimana Meka (Saudijska Arabija) ili kod hrišćana Jerusalim, naziva hadžiluk ili hodočašće.
Kod muslimana hadžija je vernik koji je obavio ili obavlja petu islamsku dužnost, tzv. Hadždž. Zapravo prema verskom zakonu, svaki musliman je dužan da bar jednom u svom životu ode na hadžiluk, osim u tačno propisanim (ugroženim) situacijama. Na primer, žene koje nemaju muža ili rođaka, kao pratnu na putu, ne moraju da idu na hadžiluk.
Inače, hadžija je nekada bio veoma poštovan čovek i uvažavan u porodici i u društvu.
Nakon hodočašća vernik, odnosno hadžija može ispred svog imena ili prezimena dodati prefiks „hadži-„. Mnogo godina unazad ovo su imali samo retki ljudi jer je bilo malo onih koji su obavili hadžiluk. Ovaj prefiks stavljali su i hrišćani i muslimani koji su obišli sveta mesta svoje veroispovesti.
Reč „hadži“ ispred imena imala je specifično značenje. Naime, kao sastavni deo imena opominjala je nosioca da je sledbenik Božiji, ali istovremeno ga i čuvala od raznih unutrašnjih i spoljašnjih iskušenja.
