Svakodnevno se čuje reč – antagonizam. U svakakvim kontekstima: ljubavnim, političkim, etičkim, religioznim, rasnim. Antagonizam prestavlja suprotnost nekome ili nečemu.
U širem smislu može označavati i protivlenje, suparništvo, protivurečnost. Antagonističke suprotnosti su nepomirljive i nemoguće ih je prevazići, za razliku od neantagonističkih. Obe čine suštinu društvene nauke.
Antagonizam se proučava u psihoanalizi kako bi se objasnilo ponašanja čoveka u smislu delovanja antagonizma svesnog i nesvesnog dela ličnosti. U medicini, tačnije farmakologiji, antagoinizam lekova predstavlja delovanje jednog leka na smanjenje ili potpuno ukidanje učinka drugog leka, zbog njihovog hemijskog sastava koji se međusobno „ne trpe“.
Jasno je da je antagoinizam bio razlog svih istorijskih nesuglasica i ratova. To je pojava koja uvek vodi u problem i zato je neophodno razvijati svest ljudi u prevazilaženju problema koji se javljaju zbog antagoinističkih stavova. Potrebno je insistirati na edukaciji koja bi doprinela da svaki pojedinac, pa onda i celo društvo, shvati da različitost ne mora da vodi u nepomirljivi antagonizam. Ako naučimo da poštujemo tuđe želje koje nas ne ugrožavaju, drugu boju kože, nama ne blisku religiju – život će biti mnogo, mnogo lepši.
