Šta je balada? Šta znači pojam balada i kada se sve može upotrebljavati?
Balada je pesma lirsko-epske sadržine, koja priča neki događaj i u isto vreme izaziva lirsko raspoloženje.
Termin balada često se koristi na prostorima naše zemlje. Brojni su kompozitori koji komponuju samo balade ili pak pevači koji vole isključivo da pevaju balade. A koliko nas zna tačno značenje reči balada? I šta jedna pesma mora da ima da bi bila nazvana baladom?
Etimologija nas uči da je sam pojam balada potekao iz oksitanskog jezika koji se govori na jugu Francuske, u dolini Aran Španije, Monaku i u nekim dolinama Italije. Preciznije govoreći ovaj termin potekao je od reči balar, što znači plesati (latinski ballare – plasati, starogrčki ballein – kretati se, pokretati se).
U svom izvornom značenju balada je označavala južnofrancusku srednjevekovnu trubardursku plesnu pesmu. Reč je o posebnoj vrsti pesme uz koju se i pevalo i igralo. Kasnije, balada se razvija u posebnu pesmu isključivo epsko – lirske sadržine, koja se služila dijaloškom formom. Balade su pričale neki događaj i uvek izazivale lirsko raspoloženje.
Obično se radnja balade vrtela oko kršenja moralnih nečela po kojima je neizbežno sledila kazna. Izvorne balade su imale nešto drugačiju tematiku od ovih današnjih. One su obrađivale teme iz legendi ili priči gde su junaci ili umirali na kraju ili imali blizak susret sa smrću.
Krajem 18-og veka u baladama se sve više spominju socijalne teme, da bi danas one označavale književnu vrstu koju karakteriše istovremenom pristustvo epskih i lirskih elemenata, koji su iskazani na dramatičan način.
Dakle, za baladu su pored epskih i lirskih odlika svojstveni su i priča o nekoj ličnosti, dramatičan događaj, tragičan kraj i jako osećanje koje izaziva kod slušaoca. Na kraju balade trebala bi da se nalazi veoma značajna pouka.
Naše narodne balade govore obično o tužnim događajima, često su i istorijskihi istitnito potkovane, dok novokomponovane balade uglavnom govore o nesrećnoj ljubavi između čoveka i žene.
